Troostboeken

Wat een bijzonder boek is ‘Een boek per dag’ van Nina Sankovitch.

Ik vond het vorige week in de bieb, waar ik sinds deze zomer weer een abonnement heb. Na… toch al gauw vijftien jaar, denk ik. Sinds bol.com er is én de e-reader, waardoor ik boeken op elk gewenst moment kan downloaden en ze meteen kan lezen, vond ik een abonnement niet meer nodig. Waarom nu dan weer wel? Om mijn kooplust een beetje te beteugelen en ook om eens te kijken wat de bieb in dit digitale tijdperk nog te bieden heeft.

‘Een boek per dag’ dus. Ik vond het tussen de boeken over ‘rouwverwerking’ en ja, dat was voor Nina Sankovitch ook de aanleiding om in september 2008 te beginnen met elke dag een boek te lezen. Drie jaar eerder had ze haar zus Anne-Marie (46) verloren aan galkanaalkanker. Nina probeerde haar verdriet te verdringen door harder te gaan werken, niets van het leven te willen missen (‘als mijn zus niet meer kon leven, dan moest ik dubbel zo hard gaan leven’), waardoor ze zich uiteindelijk voorbij rende.

Al haar hele leven had ze veel steun gevonden in boeken. Die moesten haar daarom ook nu rust gaan geven en haar uit de donkere tunnel helpen, waarin ze terecht was gekomen. Met de volledige instemming van haar man Jack startte ze met haar project: elke dag een boek. Werk had ze op dat moment niet, maar wel een huishouding, vier zonen op de basis- en de middelbare school, een oudere stiefdochter en twee bejaarde ouders, die af en toe hulp nodig hadden.

Met de beste wil van de wereld zou ik het niet voor elkaar krijgen: een boek per dag. Dat komt ook omdat ik een langzamere lezer ben dan Nina. Zij verteert zeventig bladzijden per uur. Ik heb er meer tijd voor nodig. Maar dan nog…

Nina lukt het wel. Ondanks vakanties, Kerst (ze laat veel taken aan anderen over en alles loopt toch op rolletjes..), zieke kinderen, verjaardagen, uitstapjes en onverwachte gebeurtenissen.

Ze krijgt er veel voor terug. De personages in de boeken verlichten de pijn, geven haar inzichten, doen haar de geschiedenis van haar familie beter begrijpen, blazen het stof van oude herinneringen, verhelderen relaties en maken haar duidelijk wat belangrijk is in het leven en wat niet. Langzaam maar zeker keert haar levensvreugde terug.

Een paar citaten (die ik in een biebboek natuurlijk niet mag onderstrepen):

‘De enige balsem voor verdriet is onze herinnering.’

‘Het lezen van een boek per dag was als het schoonvegen van mijn brein.’

‘Waar herinnering is, is geen leegte.’

‘Ik weet nu dat de kracht van liefde groot genoeg is om de dood te overleven en dat vriendelijkheid de grootste bindende kracht is tussen mezelf en de rest van de wereld.’

Inzichten om wat langer bij stil te staan. Langer dan een dag…

Alleen al om die reden wil ik na ‘Een boek per dag…’ even niets anders lezen. Om het te laten bezinken, beter op me in te laten werken. Een aantal boeken, die Nina bespreekt, wil ik ook gaan lezen. Ik heb de titels genoteerd.

Misschien heeft de bieb ze wel...