Uitvaart anders

Allerzielen nadert en dat betekent aandacht voor de doden en alles wat daar omheen hangt. Speciale bijlages in de kranten – voor die van het ED mocht ik zelfs nog een bijdrage leveren. Nieuwe boeken op de markt, programma’s op tv én deze week de doop van een nieuwe begrafenisglossy – zo althans werd het blad in de kranten van de Persgroep genoemd.

‘Concurrentie voor Salut!?’ werd mij via de app van diverse kanten gevraagd. Nee, zo zie ik het niet. Vorig jaar rond deze tijd kwam er ook een glossy over de dood op de markt. Katja Schuurman stond op de cover, met betraande ogen. Het was een eenmalige actie. LATER, zo heet de nieuwe glossy, zou een jaarlijkse terugkerend magazine moeten worden en gaat landelijk.

Anders dus dan onze Salut! die op de regio is gericht. We zijn nu twee keer verschenen en hard aan het werk om nummer drie binnen afzienbare tijd ook weer huis-aan-huis te bezorgen. In onze eigen werkgebieden, maar als het allemaal een beetje meezit binnenkort ook voor uitvaartbegeleiders elders.

Ander verschil: ons blad is meer gebaseerd op het leven, op mooie herinneringen aan mensen die er niet meer zijn dan op het fenomeen uitvaart, ook al kan daarover ook veel worden geschreven. Want ik heb het geloof ik al eens eerder gemeld: doden zijn big business. Toen ik vorig jaar met collega Yvonne over de Uitvaartbeurs in Gorinchem wandelde vielen we van de ene verbazing in de andere. Je kunt het zo gek niet bedenken of het is er: kisten van allerlei materialen, in allerlei kleuren, urnen, nóg meer keus. Herinneringsboeken, -beelden, -dekens, -kussens, -glaasjes, -kaarten. Nou ja, wat eigenlijk niet?

Uitvaarten zijn een beetje als bruiloften geworden. Het kán niet op en het mág wat kosten. Nou is een uitvaart sowieso al niet goedkoop. Als ik bedragen noem, gaan er niet zelden wenkbrauwen omhoog. ‘Tussen de 5.000 en de 10.000 euro’, is het antwoord op de vraag wat een uitvaart kost. Een crematie is goedkoper dan een begrafenis, omdat er in dat laatste geval nog grafrechten en een gedenksteen bovenop komen.

Het verschil tussen die vijf en die tien zit ‘m vooral in keuzes. Je kunt voor een simpele kist van fineer kiezen, maar ook voor een sarcofaag, bekleed met zijden. Je kunt één rouwauto inhuren of een hele stoet. Je kunt kiezen voor koffie met cake of voor een uitgebreide koffietafel. Er kan gekozen worden voor een advertentie in de krant, maar dat hoeft niet. En komen er veertig mensen of enkele honderden?

Maar net als met bruiloften: het kan ook sober. Met een goedkope kist, zónder rouwkaarten, zónder advertentie en zónder plechtigheid. Een thuisopbaring scheelt al op de kosten en thuis kan er ook een ceremonie worden gehouden, met toespraken en met muziek. De koffie schenk je zelf. De cake haal je bij de AH.

Er zijn nog niet veel uitvaartbegeleiders die budget-uitvaarten in hun assortiment hebben. Wij gaan ze wel aanbieden. Een feest om het leven te vieren met alle mogelijke toeters en bellen? Dat kan! Maar sober en ingetogen? Ook die loot hangt aan onze boom. Misschien toch iets om – zeker nu de doden zo centraal staan – in het achterhoofd te knopen. Het kán ook anders.