Zeven van je leven

Reclame van Dela op tv. Over de Zeven van je leven. De zeven mooiste muzieknummers, waarbij 'sweet memories' komen opborrelen. De zeven nummers die niet zouden misstaan bij je afscheid.

Dochter Kris kijkt ernaar. Ze assisteert weleens tijdens de uitvaarten die ik mag begeleiden. ‘Vreemd’, zegt ze. ‘Er zijn miljoenen muzieknummers en toch kiezen mensen vaak voor dezelfde….’

Ik knik. Vaak wordt er inderdaad de uitvaart-top 100 van Dela bijgehaald. En ja, dan krijg je nummers als ‘Time to say goodbye’ van Andrea Bocelli, ‘Avond’ van Boudewijn de Groot, ‘Het dorp’ van Wim Sonneveld (ik blijf ‘m mooi vinden), ‘Mag ik dan bij jou?’ van Claudia de Breij, ‘Zo zal het zijn’ van Rob de Nijs, ‘Afscheid nemen bestaat niet’ van Marco Borsato, hoewel die ineens veel minder wordt gekozen. Alsof zijn stem en de tekst ineens minder mooi zijn geworden…

Als uitvaartbegeleider bemoei ik me zelden met de muziekkeuze, het blijft toch iets persoonlijks, maar ik ben altijd blij als er voor afwijkende nummers wordt gekozen. De uitvaarten lijken anders zo op elkaar, al heb ik wel het idee dat vooral uitvaartbegeleiders dat als zodanig ervaren. Bezoekers valt het amper op, want hoeveel uitvaarten heeft een doorsnee mens nou per jaar?

Maar een eigen stempel: ik hou ervan.

Zo zal ik nooit de keuze voor Andrea Berg vergeten. ‘Du hast mich tausendmal belogen’. Het was hét lievelingsnummer van de overledene. Elke dag ging hij naar een plaatselijk café voor een borrel en dan kon hij er donder op zeggen dat het nummer van Andrea Berg binnen tien minuten als begroeting werd gedraaid.

Over schlagers gesproken. Onlangs had ik een uitvaart met bijna louter schlagers. ‘Du’ van Peter Maffay dreunde nog dagen daarna door mijn hoofd. Niet erg overigens…

De uitvaart van mijn oom Louis eindigde met René Schuurmans' ‘Laat de zon in je hart..’ en bij het afscheid van een nog prille zestiger zong zangeres Simone Slegers een medley van jaren zeventig nummers, inclusief Bohemian Rhapsody. Het waren de nummers die de man en zijn vrouw altijd in de auto zongen, als ze naar hun vakantiebestemming reden. Prachtig!

Mijn eigen Zeven van het leven? Zucht! Er zijn miljoenen muzieknummers, zeven is zo weinig… Eres tú van Mocedades staat al heel lang op mijn lijstje. ‘Hey goade mee?’ van Gerard van Maasakkers (ook veel gedraaid op uitvaarten trouwens) maakt mij altijd weer vrolijk, The Beatles, Cliff Richard, The Osmonds, Neil Diamond, Creedence, Simon & Garfunkel, Supertramp… Ze maakten allemaal nummers die bij mij fijne herinneringen oproepen. En dan heb ik het alleen nog maar over mijn jeugd.

Bij al die andere fases hoort ook muziek. En hebben de nabestaanden ook nog wat te kiezen óf timmer ik alles vooraf al dicht? Het mag van mij wel afwijkend zijn. Dus geen Andrea, Boudewijn of Marco. Horend bij mij, maar welke Zeven….? Hopelijk heb ik nog even…