Goed aas

Daar zaten we dan. Met z’n tienen rond een boomschijf, zeg maar gerust een stevige stam, waarvan een terrastafel was gemaakt. Op die schijf een schaaltje bitterballen en glazen met wijn én bier. Een welkome traktatie na een hele dag staan, uitleggen en vragen beantwoorden op Open Dag van de natuurbegraafplaats in Heeze. ‘Zo’, dacht ik, terwijl ik de mannen en de vrouwen om mij heen bestudeerde, ‘dit zijn dus mijn nieuwe collega’s.’ Sommige van hen was ik al eens eerder tegengekomen. Andere kende ik van de fotootjes bij de advertenties die zij regelmatig plaatsen. Vreemd om na zoveel jaren journalistiek andere vakgenoten te hebben. Ik noem ze collega’s, maar eigenlijk zijn het concurrenten. We vissen immers uit dezelfde vijver. Weliswaar zwemt er genoeg vis in die vijver, maar de hengelaars op de wal worden wel steeds talrijker. De branche is booming. In het begin dacht ik nog: ik ben er nu meer op gefocust, daarom zie ik er steeds meer. Net zoals je overal vrouwen met dikke buiken ziet, als je zwanger bent. Maar dit keer is het geen kwestie van focussen. Er zijn écht veel uitvaartbegeleiders bijgekomen de laatste vijf jaar. Een decennium terug waren er nog maar 500, nu al meer dan 1600 en het merendeel van die nieuwkomers is net zoals ik ZZP’er. Elk jaar komen er weer enkele ladingen vers gediplomeerden bij. En dat betekent dat je goed aas moet hebben. Oftewel: je moet je onderscheiden. Ten opzichte van de groten op de markt – de verzekeraars Yarden, Monuta en Dela, maar zeker ook ten opzichte van de kleinere spelers. Yvonne en ik proberen dat met Salut!, met onze troostkaarten en met huiskamerbijeenkomsten, maar vooral natuurlijk door mooie uitvaarten neer te zetten. ‘Ik zou jullie best willen inschakelen’, zei een mevrouw, nadat ze een tijdje met ons had staan te praten. ‘Maar jullie hebben pech, want ik ben verzekerd bij…’ en toen noemde ze een van die grote spelers. Maar zo gauw we dat horen, steken wij onze vinger omhoog en melden dat je ook als verzekerde bij de eenpitters kunt aankloppen, die doorgaans dubbel zoveel uren in een uitvaart steken als de giganten. Heb je een kapitaalverzekering, dan kun je sowieso dat bedrag laten uitkeren. Maar ook met een 'in natura'-polis, kun je kiezen voor geld in plaats van diensten. Dat bedrag zal niet voldoende zijn om de uitvaart te betalen, maar ook als de verzekeraar het afscheid zelf verzorgt moet er bijna altijd geld bij. Aan alle kostenposten zit een maximum. Kaartjes, kopjes koffie, koekjes, noem maar op. Goed om te weten! Het waren vooral zeventigplussers die zaterdag hun licht kwamen opsteken op de natuurbegraafplaats. Logisch, op die leeftijd ben je toch meer met het levenseinde bezig dan als dertiger of veertiger, hoewel die er ook bij waren. Na het opruimen van de stand was het bij een aangenaam avondzonnetje goed toeven op het terras van de natuurbegraafplaats. Met een glas wijn, een bitterbal en met bijzonder aardige mannen en vrouwen, die allemaal hetzelfde doen als ik. Concurrenten dus, maar ik noem ze toch liever collega’s. En samen toostten we nog maar eens op een geslaagde dag!